คำร้อง / ทำนอง ชินกร ไกรลาศ
กรุงเอย กรุงศรีอยุธยา
ทัศนาปูชนียสถาน
อิฐเก่าๆเหล่านี้มีตำนาน
วาดวิมาน บนดิน ถิ่นรักฉัน
คนกรุงเก่าเล่าให้ฟัง วัดเวียงวังดั่งสวรรค์
น้ำรอบมีขอบคัน กำแพงกั้นป้องกันภัย
ล้นเกล้าเจ้าอู่ทอง ครองนครสุขสดใส
ชื่อเสียง ธ เกรียงไกร แผ่ขยายพระบารมี
ทรงธรรม์สวรรคตโศกสลดทั้งกรุงศรี
ความรักสามัคคี เสนาบดีเสื่อมทรามลง
ข้าศึกจึงฮึกหาญ มารุกรานเพื่อประสงค์
มิให้ไทยมั่นคง ส่งไส้ศึกซ่อนกายา
ยุคใดไทยสามัคคี ไพรีหวาดผวา
ยุคไหนในพาราริษยาแตกแยกกัน
เครือญาติหวาดระแวง เนื่องจากแย่งครองเขตคัน
ดุจช้างที่ชนกันหญ้าแพรกนั้นย่อมล้มตาย
คนดีมีฝีมือ คนซื่อก็สูญหาย
ถูกฆ่าน่าเสียดาย บ้างแยกย้ายหนีซานซม
ราชการงานเมืองมีแต่เรื่องที่ขื่นขม
สมบัติผลัดกันชม เป็นสังคมเฉพาะกาล
ศัตรูอยู่นอกรั้ว ขุนนางมัวสนุกสนาน
ไส้ศึกส่งสัญญาณ ข้าศึกผ่านเข้าสบาย
ทัพโจรปล้นธานินทร์เผาทรัพย์สินจนเสียหาย
ต้อนคนไปมากมายถูกร้อยหวายเป็นเฉลย
อดีตปัจจุบันคล้ายคลึงกันพี่น้องเอ๋ย
จะเทียบนำเปรียบเปรยตามที่เคยรู้เห็นมา
คนซื่อฝีมือดีมักจะมีคนอิจฉา
ย้ายไปให้ไกลตาเพราะเหตุว่าชอบขัดใจ
ความรักสามัคคีเป็นสิ่งดีทุกสมัย
แบ่งสรรปันน้ำใจเป็นผู้ใหญ่เอื้ออาทร
อิฐเก่าที่เราเห็น ดูไว้เป็นอนุสรณ์
มองไปใจสะท้อนภาพมาหลอนถึงปัจจุบัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น